Erik van Houten, een eigenzinnig kunstenaar

Het werk van Erik van Houten zou gemaakt kunnen zijn door verschillende kunstenaars. Eén van hen moet een virtuoos portrettist zijn, een eigentijdse Frans Hals, die zijn modellen doorgrondt, een voor hen karakteristieke pose en compositie kiest en met vlotte toetsen niet alleen hun uiterlijk, maar ook hun binnenwereld zichtbaar maakt. Daarbij gebruikt hij kleur zowel als expressiemiddel als om de aanblik van de geportretteerde op te roepen. Door dat alles leven zijn portretten en ademen ze de aanwezigheid van wie voor hem poseert. Een andere kunstenaar is een beeldhouwer die in sterke, elegante vormen van brons of staal essenties van menszijn, schoonheid en erotiek weet te verbeelden. Een beeldhouwer die daarnaast oog heeft voor de kwetsbaarheid van leven en de pijn van lijden die hij tastend vangt in expressieve bronzen. En ook in staat is om roestig schroot te assembleren tot een sculptuur die de altijd over de duinen waaiende wind verbeeldt en vertelt over de kracht van de natuur, die het altijd van de mensen wint.

Dan is er de experimentele kunstenaar die voelt dat voor sommige werken de gebruikelijke materialen niet volstaan en dan een vrouwenlijf uit rubber maakt of een portret van Frida Khalo uit duizenden tampons; een kunstenaar die samenwerkt met een onderzoeker en uiteenlopende materiaalexperimenten tot een meer dan goed einde brengt.

Ik zie ook een nomadische kunstenaar die her en der installaties maakt, zoals de 500 vallende stenen in de aan restauratie toe zijnde toren van de kerk in Groede.
Er is een Erik van Houten die zich engageert met natuur en milieu en dat engagement speels omzet in beelden van olifanten die via verhalen op hun huid vertellen over hun geschiedenis en lot.

En onder de ontwerpers van grafmonumenten is van Houten de meest originele, met een bronzen deur als grafsteen, de deurkruk een vergulde vogel van vrijheid. Dat laatste begrip bindt het werk van Erik van Houten. Hij wordt gedreven door twijfel en mateloze nieuwsgierigheid. Daaruit komt de vrijheid voort waardoor hij zich niet vastpint op één herkenbare aanpak. In plaats op zeker te spelen laat Erik van Houten zich steeds weer verrassen door wat de werkelijkheid en zijn talent hem bieden. Hij combineert die vrijheid met het vermogen zich elke techniek eigen te maken die nodig is om het beeld dat hem voor ogen staat in twee of drie dimensies gestalte te geven. Daarbij geldt altijd de hoogste norm. Dat maakt hem en zijn werk bijzonder.